Γιώργος Μουζακης, η «ΧΡΥΣΗ ΚΟΡΝΕΤΑ», ο συνθέτης των μεγάλων επιτυχιών του «ελαφρού τραγουδιού», της δεκαετίας του 50’, και όχι μόνον!Το όνομα του, το συναντήσαμε να δεσπόζει παντού στο χώρο του τραγουδιού, στην δισκογραφία, στο θέατρο, την μεγάλη οθόνη!
Έχει συνθέσει κάθε είδος τραγουδιού και ρυθμού, όπως «χαμπανερες, τανγκο, βαλς, μπολερό, μπουκι-μπουκι, μαμπο, ρομάντζες, αλλά και αρχονορεμπετικα»
Μέσα στην πολύχρονη πορεία του, ο Μουζακης έδωσε πάρα πολλά κομμάτια που τραγουδήθηκαν και σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία χαρίζοντας του μια πολύ σημαντική θέση στον κόσμο του τραγουδιού.
Το 2003, βραβεύθηκε από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανοπουλο με τον «χρυσό φοίνικα», για την προσφορά του στο τραγούδι (φωτο), ενώ ο ίδιος ο δημιουργός είχε επισημάνει δυο γεγονότα σαν τα πιο σημαντικά της καριέρας του.Το πρώτο ήταν το 1948, όταν συνόδευσε στην Αθήνα με την κορνέτα του την μεγάλη τραγουδίστρια ΕΝΤΙΘ ΠΙΑΦ, και το δεύτερο, ήταν το 1956, στην ταβέρνα του Καρυστινου, όταν ανέβηκε στη σκηνή η μεγάλη ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΛΕΝΤΕ, και τραγούδησε μαζί του σε σπαστά Ελληνικά.
Σε σύνολο τα τραγούδια του ξεπερνούν τα 550, και έχουν γίνει ΟΛΑ επιτυχίες.
Πολλά εξ αυτών, ακούγονται ακόμα και σήμερα!
Ας θυμηθούμε μερικά.
«Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει, Οπού κι αν πας να θυμάσαι, Ένας φίλος (ηρθε απόψε απ’ τα παλιά), Κάποιο Δειλινό, Βίρα τις άγκυρες, Μαρία, Το Μονοπάτι (μες τη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό)», και άλλα πολλά!
Η ευχέρεια του Μουζακη να γράψει οποιοδήποτε είδος μουσικής, με άνεση και σιγουριά, προβληματίζει στο ότι συνθέτες με το ταλέντο του και τα μουσικά του εφόδια, δεν μπόρεσαν να ανοίξουν την «αυλαία» μιας άλλης περιόδου, μιας άλλης προοπτικής για το τραγούδι.
Από τους συνθέτες και τους στιχουργούς της δεκαετίας του 50’, έλειπε η αισθητική θεώρηση, και δεν είδαν το τραγούδι σαν στάση ζωης, σαν μέσο για την αποκάλυψη της κοινωνικής αλήθειας!
Το αντιμετώπισαν σαν «εργαλείο» διασκέδασης, σαν μια μηχανή που κατασκευάζει «απατηλά όνειρα» και στην καλύτερη περίπτωση σαν αφορμή για φτηνή, ψεύτικη, κα ανεδαφική φιλοσοφία της ζωης!
Τον τελευταίο καιρό της ζωής του, τον πέρασε στο νοσοκομείο «ΝΙΜΙΤΣ», λόγω προβλημάτων υγείας!
Ας θυμηθούμε μερικά.
«Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει, Οπού κι αν πας να θυμάσαι, Ένας φίλος (ηρθε απόψε απ’ τα παλιά), Κάποιο Δειλινό, Βίρα τις άγκυρες, Μαρία, Το Μονοπάτι (μες τη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό)», και άλλα πολλά!
Η ευχέρεια του Μουζακη να γράψει οποιοδήποτε είδος μουσικής, με άνεση και σιγουριά, προβληματίζει στο ότι συνθέτες με το ταλέντο του και τα μουσικά του εφόδια, δεν μπόρεσαν να ανοίξουν την «αυλαία» μιας άλλης περιόδου, μιας άλλης προοπτικής για το τραγούδι.
Από τους συνθέτες και τους στιχουργούς της δεκαετίας του 50’, έλειπε η αισθητική θεώρηση, και δεν είδαν το τραγούδι σαν στάση ζωης, σαν μέσο για την αποκάλυψη της κοινωνικής αλήθειας!
Το αντιμετώπισαν σαν «εργαλείο» διασκέδασης, σαν μια μηχανή που κατασκευάζει «απατηλά όνειρα» και στην καλύτερη περίπτωση σαν αφορμή για φτηνή, ψεύτικη, κα ανεδαφική φιλοσοφία της ζωης!
Τον τελευταίο καιρό της ζωής του, τον πέρασε στο νοσοκομείο «ΝΙΜΙΤΣ», λόγω προβλημάτων υγείας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου